pierwiastek chemiczny

См. также в других словарях:

• węgiel — m I, D. węgielgla 1. blm «skała osadowa, organiczna, o barwie od brunatnej do czarnej, powstała (głównie w górnym karbonie, permie i trzeciorzędzie) z resztek substancji roślinnych, z domieszek produktów ich rozkładu oraz z substancji… …   Słownik języka polskiego

• naturalny — naturalnyni, naturalnyniejszy 1. «właściwy naturze, przyrodzie, zgodny z prawami natury; utworzony, powstały, odbywający się bez udziału człowieka; niesztuczny, prawdziwy» Las, port naturalny. Miód, sok, tłuszcz naturalny. Naturalne środowisko… …   Słownik języka polskiego

• minerał — m IV, D. u, Ms. minerałale; lm M. y «związek chemiczny, rzadziej pierwiastek chemiczny, powstały w skorupie ziemskiej wskutek procesów geologicznych, mający określony skład chemiczny i właściwości fizyczne, występujący przeważnie w postaci… …   Słownik języka polskiego

• cez — m IV, D. u, Ms. cezie, blm chem. «(Cs) pierwiastek chemiczny, liczba atomowa 55, miękki, srebrzysty, lekki metal należący do grupy potasowców; stosowany jest w komórkach fotoelektrycznych, lampach elektronowych i jarzeniowych, w medycynie, jako… …   Słownik języka polskiego

• substancja — ż I, DCMs. substancjacji; lm D. substancjacji (substancjacyj) 1. «jednorodna materia o ściśle określonym składzie chemicznym, odznaczająca się charakterystycznymi właściwościami chemicznymi i fizycznymi» Substancje białkowe, tłuszczowe.… …   Słownik języka polskiego

• węgiel — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. węgielgla, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pierwiastek chemiczny, niemetaliczny, ciało stałe; tworzy dwie podstawowe odmiany: diament i grafit; w postaci związków wchodzi …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• aktyn — m IV, D. u, Ms. aktynnie, blm chem. «(Ac) promieniotwórczy pierwiastek chemiczny należący do aktynowców, liczba atomowa 89, metal srebrzysty; występuje w minimalnych ilościach w rudach uranu» ‹n. łac. z gr.› …   Słownik języka polskiego

• aluminium — n VI, blm chem. «(Al) pierwiastek chemiczny z grupy borowców, liczba atomowa 13, metal srebrzystobiały, plastyczny, lekki i odporny na działanie wpływów atmosferycznych; rozpowszechniony w przyrodzie; składnik licznych stopów; glin» ‹n. łac. z… …   Słownik języka polskiego

• ameryk — m III, D. u, N. amerykkiem, blm chem. «(Am) promieniotwórczy pierwiastek chemiczny należący do aktynowców, liczba atomowa 95, w przyrodzie nie występuje, otrzymywany sztucznie w wyniku przemian jądrowych» ‹n. łac.› …   Słownik języka polskiego

• antymon — m IV, D. u, Ms. antymonnie; lm M. y chem. «(Sb) pierwiastek chemiczny z grupy azotowców, liczba atomowa 51, tworzący kilka odmian alotropowych, z których trwała jest srebrzystobiałym metalem; składnik stopów, jego związki mają zastosowanie w… …   Słownik języka polskiego

• argon — m IV, D. u, Ms. argonnie, blm chem. «(Ar) pierwiastek chemiczny z grupy helowców, liczba atomowa 18, bezbarwny i bezwonny gaz szlachetny, wchodzący w skład atmosfery ziemskiej; używany głównie do napełniania żarówek dużej mocy, lamp jarzeniowych… …   Słownik języka polskiego